ได้รับอะไรจาก 応用言語学との戦い

สวัสดีค่ะ



กลับมาอีกครั้งกับการเขียนบล็อกหลังจากเว้นว่างไปหนึ่งสัปดาห์เห็นจะได้

เขาว่ากันว่าสงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร แต่ตอนนี้ขอย้อนทบทวนถึงสิ่งที่เขียนมาก่อนแม้จะยังไม่ปิดคอร์สแล้วกันนะคะ แหะ

บล็อกที่เขียนมาจนถึงตอนนี้มีทั้งหมด 9 บล็อก รวมบล็อกนี้ก็เป็น 9+1 = 10 เย้ ๆ

พยายามเขียนให้ได้อาทิตย์ละหนึ่งบล็อก แต่ก็มีบางอาทิตย์ที่ยุ่งมาก ๆ จนต้องเว้นจริง ๆ แต่สุดท้ายก็ดีใจที่ どうにか เขียนได้ถึง 10 ฮือออTvT

ก่อนจะไปดูว่าเราได้พัฒนาอะไรจากวิชา App Jap Ling + การเขียนบล็อก ขอทวนจุดประสงค์ที่ตั้งไว้ตั้งแต่บล็อกแรกก่อนนะคะ

1. เขียนสรุปสิ่งที่เรียน
2. รีวิวความประทับจากนิยายไลท์โนเวล

ขอสารภาพบาปเลยว่าข้อ 2 เห็นจะไม่บรรลุค่ะ เพราะเป็นช่วงที่เริ่มหันมาอ่านวรรณกรรมคลาสสิกพอดี สุดท้ายจึงจบลงที่รีวิววรรณกรรมคลาสสิกไป 2 เรื่องค่ะ แง

ก็จุดประสงค์เริ่มแรกผ่านไปแล้วมาดูผลลัพธ์กันดีกว่าว่าทำอะไรลงไปบ้าง

1. タクス 4 ครั้ง

2. สรุปเนื้อหา 2 ครั้ง

3. รีวิวหนังสือ 2 ครั้ง

4. บล็อกเริ่ม - สรุปอย่างละ 1 ครั้ง

...ก็พอไหวอยู่นะ ได้ตั้ง 10 บล็อกแน่ะ (.__.)

สิ่งที่พัฒนาจากการเขียนบล็อกและวิชา App Jap Ling

1. การใช้ภาษา

ตอนแรกไม่คิดว่าวิชานี้จะได้ลองพูดลองเขียนเยอะขนาดนี้ เห็นว่าเป็นภาษาศาสตร์ นึกว่าจะเรียนระบบอะไรที่มันยาก ๆ (ตอนนั้นกลัวมากว่าจะรอดมั้ย) แต่ก็ อะ อ้าว เรียนแบบนี้เหรอ ดีจัง เย้

เปิดคอร์สมาแรก ๆ อาจารย์ก็ให้ของเขียน 自己紹介 แบบ 魅力的 เลย ตอนแรกก็คิดว่าแนะนำตัวอีกแล้วเหรอ แต่พอได้มาลองเขียนจริง ๆ ก็รู้ว่า เอ มันก็ยากนะ ว่าจะใช้ภาษายังไงให้ดูไม่น่าเบื่อ ทำให้ได้สังเกตการเลือกใช้คำ ใช้ภาษาของตัวเองด้วย ตอนเขียนก็พบว่าค่อนข้างใช้ภาษาพูดกับภาษาเขียนปนกันพอสมควร เลยพยายามปรับ ๆ แก้ ๆ ถือเป็นช่องทางหนึ่งที่ทำให้ได้รู้ว่าปกติเราใช้ภาษาอยู่ระดับไหน

อีกงานหนึ่งที่ได้พัฒนาการใช้ภาษาของตัวเองก็คือ เล่าเรื่องจากภาพ เรื่องนี้ได้เอามาเขียนลงบล็อกด้วย ใครสนใจก็ไปตามอ่านได้นะคะ

การเล่าเรื่องจากภาพ อาจารย์จะให้ภาพมาแล้วก็ลองพูดอธิบายภาพและสังเกตช่องว่างทางภาษาของตัวเอง ตอนนั้นก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ว่าจะพูดยังไงดี ไวยากรณ์ตีกันมั่วมาก แต่ที่หนักสุดคงเป็นคำศัพท์ มีหลายคำที่ไม่รู้ว่าต้องพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นยังไง ทำให้ต้องเลี่ยงไปใช้คำอื่น ตอนนั้นก็คิดว่าเรานี่ まだまだだね…

สุดท้าย งานที่ไม่พูดถึงคงไม่ได้เลยคือ 空想作文 เราแต่งเรื่องผีไปค่ะ แต่งเรื่องเป็นภาษาญี่ปุ่นครั้งล่าสุดก็ตั้งแต่ปีสองในวิชาไรท์ติ้ง เลยไม่ค่อยมั่นใจว่าจะยังแต่งได้อยู่มั้ย แต่พอได้ลองเขียนก็รู้สึกว่า เอ มันก็พอได้นะ มีตำหนิเรื่อง tense กับคำช่วยเยอะหน่อย แต่แค่คำศัพท์กับรูปไวยากรณ์ที่เพิ่งได้ลองเอามาใช้งานจริงในงานนี้ครั้งแรกไม่โดนติก็รู้สึกประสบความสำเร็จมากแล้ว ที่จริงช่วงนี้อ่านพวก ネット小説 อยู่ด้วย เลยลองเขียนตามที่เคยเห็นผ่าน ๆ ตามาค่ะ

ภาพรวมด้านการใช้ภาษาของตัวเองก็รู้สึกพัฒนาขึ้น จากงานแรกจนงานล่าสุด แม้จะยังเรียกว่าพัฒนาไปจนถึงในระดับดีเยี่ยมไม่ได้แต่ก็รู้สึกตัวเองได้พัฒนาขึ้นมาเล็กน้อย อาจเพราะได้ลองเขียนอะไรที่ไม่ยากจนเกินไปขนาดต้องเปิดศัพท์หาอะไรขนาดนั้น เลยเหมือนได้ลองหยิบศัพท์หรือรูปไวยากรณ์ที่เคยเรียนมาแต่ไม่เคยได้ใช้มาลองขีด ๆ เขียน ๆ ก็รู้สึกว่าเป็น output ที่ตัวเองพอใจในระดับหนึ่งค่ะ

2. ความคิดสร้างสรรค์

ได้เขียนงานเยอะมันก็ต้องพวงมากับความคิดสร้างสรรค์เนอะ เนื้อหาในข้อนี้ก็คงหยิบยกอะไรที่คล้าย ๆ กับข้อก่อนหน้ามาแหละค่ะ แหะ

สกิลนี้เริ่มพัฒนาตั้งแต่งาน 魅力的な自己紹介 ที่ต้องคิดว่าจะทำยังไงให้แนะนำตัวได้อย่างเป็นที่น่าจดจำ เราเลยเขียนไปว่าอยากไปทดสอบความกล้าดูสักครั้งค่ะ ตอนนั้นก็คิดว่ามันก็ดูน่าจดจำประมาณอยู่หนึ่งนะ (มั้ง)

อีกงานที่ทำให้ได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ก็คือเล่าเรื่องจากภาพค่ะ (ながれ เหมือนข้อที่แล้วเลย ฮึก) คือภาพที่อาจารย์ยกมาให้จะเป็นแนวการ์ตูนสี่ช่องที่มันจะมีมุขตลกหักมุมตอนท้าย ก็ได้ challenge ตัวเองว่าจะทำยังไงให้มันตลก ต้องเลือกใช้คำแบบไหน คิดอยู่นานเหมือนกันค่ะ แม้ออกมามันจะดูแป็ก ๆ หน่อยก็ตาม .___.

空想作文 นี่ถ้าไม่เรียกว่าใช้ความคิดสร้างสรรค์ก็คงไม่ได้แล้วค่ะ ตอนนั่งเขียนพยายามเปิดเพลงหลอน ๆ บิ้วอารมณ์ตัวเองเต็มที่เลย อยากเขียนให้ดูน่ากลัว แต่สุดท้ายก็ได้คอมเม้นท์มาว่าตอนท้ายเนื้อเรื่องจบแผ่วไปหน่อย แต่พอได้รวมกลุ่มดิสคัสกับเพื่อนก็ได้เพื่อน ๆ ช่วยคิดว่าจะแก้ยังไงให้ดีขึ้น

โดยรวมก็รู้สึกได้ลองคิดอะไรเยอะดี ได้ค่อย ๆ พัฒนาการความคิดสร้างสรรค์จากระดับเบา ๆ ไล่ระดับไปยากขึ้น นอกจากนี้ยังได้พัฒนาความคิดสร้างสรรค์จากการแต่งบล็อกในแต่ละครั้งด้วยค่ะ จริง ๆ เป็นคนโลว์เทคมาก ๆ แต่พอได้ลองหาโน่นหานี่มาแต่งบล็อกก็รู้สึกสนุกดีค่ะ เห็นได้ชัดเลยว่าบล็อกแรก ๆ จะเรียบมาก ตอนนี้ก็พอดูมีสีสันขึ้นมาบ้างแล้ว ฮือ

3. ทักษะการค้นคว้า

ข้อนี้คงเกี่ยวข้องกับการเขียนบล็อกโดยตรงเลย ไม่ว่าจะเป็น タクス หรือบล็อกสรุป แม้กระทั่งบล็อกรีวิวนิยายก็ต้องหาข้อมูลเยอะมาก ๆ ค่ะ เหมือนได้ทำ research เล็ก ๆ ทุกครั้งที่เขียนบล็อกเลย

เวลาหาข้อมูลต่าง ๆ ก็ได้เพิ่มทักษะกลั่นกรองข้อมูล ดูความน่าเชื่อถือของเว็บไซต์ แล้วได้ฝึกการเรียบเรียงข้อมูลด้วยค่ะ

ซึ่งเวลาจะหาข้อมูลมาเขียนเนี่ย ข้อมูลภาษาไทยอาจไม่ครอบคลุมทั้งหมด เลยได้มีโอกาสอ่านบล็อกหรืองานเขียนแนววิชาการของทั้งภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษเยอะขึ้น จากเดิมที่ไม่ค่อยได้อ่านอะไรแบบนี้เท่าไร

เพราะต้องหาข้อมูลเยอะ + เป็นคนทำอะไรช้าอยู่แล้วด้วยกว่าจะเสร็จแต่ละบล็อกจึงค่อนข้างใช้เวลา แต่ก็รู้สึกภูมิใจในทุกบล็อกที่เขียนมาเลยค่ะ ยิ่งพออาจารย์ยกขึ้นมาให้เพื่อนดูในคลาส รู้สึกเหมือนตัวเองชนะเซ็มบะสึ ได้รับเลือกเป็น 7 คามิเลยค่ะ ;____; อยากขอบคุณอาจารย์มาก ๆ ที่ช่วยเพิ่มความภาคภูมิใจเล็ก ๆ ให้เด็กที่ self-esteem ต่ำเตี้ยเรี่ยดินคนนี้ค่ะ แง

4. การตกตะกอนทางความคิด

การพัฒนานี้หลัก ๆ เกิดขึ้นมาจากการรีวิวหนังสือค่ะ เนื่องจากเป็นวรรณกรรมคลาสสิก เนื้อหาในวรรณกรรมจึงค่อนข้างเข้าใจยาก ตอนอ่านก็ประทับใจแต่พอจะเขียนรีวิวออกมาก็ต้องให้เวลาในตัวเองในการตกผลึกสิ่งที่ได้อ่านไปว่าเราได้อะไรบ้าง เนื้อเรื่องเล่าแบบไหน ตัวละครเป็นยังไง ประทับใจตรงส่วนไหน

ซึ่งทั้งหมดที่พูดมาก็ต้องบอกว่ายากกว่าที่คิดไว้ตอนแรกมาก ๆ แต่ก็พยายามฮึดเขียนมันออกมาเพราะอยากรีวิวให้เพื่อน ๆ ได้อ่านจริง ๆ TvT

สารภาพตรงนี้ว่าอยากรีวิว 吾輩は猫である ด้วย แต่ยังอ่านไม่จบ ซึ่งดูแล้วก็คงเอามารีวิวไม่ทัน /เศร้า

****************

สรุปรวบยอดสิ่งที่ได้พัฒนาก็ออกมาเป็น 4 ข้อข้างต้น ตอนแรกไม่คิดว่าจะเขียนออกมาเยอะ แต่พอลงมือพิมพ์ก็หยุดไม่ได้ซะงั้น แม้พัฒนาการต่าง ๆ จะมีทั้งมากและน้อยไม่เท่ากัน แต่ก็เป็นวิชาที่ได้ลองลงมือทำอะไรหลาย ๆ อย่าง หนึ่งในนั้นก็คือเป็นเขียนบล็อกเนี่ยแหละค่ะ

สุดท้ายนี้ สิ่งที่อยากบอกก็คือคิดถูกมาก ๆ ที่ลงวิชานี้ ตอนที่รุ่นพี่แนะนำมาก็ยังลังเลว่าจะลงดีมั้ยเพราะไม่เก่งภาษาศาสตร์เลย แต่ตอนนี้ก็อยากขอบคุณตัวเองมาก ๆ ที่ตัดสินใจลง ในสัปดาห์ที่แย่ก็ยังมีอาจารย์ที่ดี ฮือ